سلام
این مامانی تنبلوی من اصلا یادش میره قرار واسه من خاطره بنویسه 
امان از بیسوادی 
در هفته ای که گذشت همش به گل و گشت بودم : پارک و بوستان، مهمونی ، بستنی خوری و..... اینقده خوش گذشت که نگو ... 
وقتی میریم پارک من همش به بچه ها نیگا می کنم ! شما می دونید چرا این موجودات اینقد واسه من عجیبن ؟! 
چنان محو تماشا می شم که جیکم در نمیاد ، سوار تاب هم که میشم دیگه دلم نمی خواد بیام پائین ... آخر هفته ای رفته بودیم پارک بچه های مجموعه بوستان دو تا دوست کوچولو هم پیدا کردم ! حالا بعدا (شاید سال دیگه) مامانم عکسهامو براتون می زاره ، فیلم بستنی خوردنم که تماشائیه باید بیاد ببینید ... فعلا یه چند روزی بد غذا تر شدم و مامانم اصلا حال و حوصله این کارها رو نداره ، حسابی کلافه و عصبانیه ( مامان : غذا بخور ، 
صبا: نمی خورم 
)...
تا بعد بای بای...
صبا : بابا جونم تولدت مبارک ، دوست دارم هوااااارتا ............
مامانی :برای تو که اولین حکایت بی انتهای عشقم هستی می نویسم که دوستت دارم ، تولدت مبارک
این جوجوی مامانی یه چند وقتیه که عجیب حس استقلالش گل کرده !
هر چند این صبا خانومی ما از عنفوان نوزادیش یه جورایی علم اسقلالش همیشه علم بود، چیزی که نمی خواست رو نمی خورد ، کاری که می خواست رو نمیکرد تا وقتی دلش نبود نیخوابید با وجود اینکه چشاش داشت قی ری وی ری (درست نوشتم؟) می رفت و ....
این روزا دیگه بیا ببین : نه میذاره غذا تو دهنش بذاری نه قاشق تو دستت بمونه ! هر چند دو تا بعضی موقعا هم یه دست قاشق برا غذا خوردنش میارم ولی این ناردونک همه رو برا خودش می خواد بعدش هم پرتشون میکنه اینور و انور و ظرف غذاش رو هم میگره و پخش و پلا میکنه ! حسابی از دست این ادا اصول غذا خوردنش کلافه ام ! 
اصلا حسی به اسم گشنگی تو وجودش موجود نیست ... همچنین خواب ! 
مراسم قطره آهن و ویتامین خوردنش هم مصیبتیه که هر شب تو خونه ما برگذار میشه ! 
دیروز(14/2/88) رفته بودم مرکز خرید غرب ، برا اولین بار گذاشتیمش زمین تا خودش بار تن بر دوش کشد (آخی بچم دیگه باید کم کم با واقعیات زندگی رو به رو بشه) قیافش و حرکاتش دیدنی بود ! از ذوق گوشه ی لبش به بنا گوشش رسیده بود ، تند تند اینور اونور می رفت ، تو مغازه ها سرک میکشید ، موبایله یه آقاهه رو میخواست از دستش بگیره ! وقتی دید قیافش آشنا نیست بی خیال شد ! (الهی من قربونش برم)
از هر طرف که ما می رفتیم صبایی برعکس می رفت ، از پشت ویترینها می خواست اجناس رو برداره ! دستش به شیشه می خوره ولی متعجبانه باز تلاش میکرد ... دستش رو که به هیچ عنوان نمیذاشت بگیریم ، در می رفت، ولی از یه چیزی که خیلی خوشمان آمد این بود که :هر وقت می افتاد زمین خند ه کنان سریع خودش بلند میشد و منتظر کسی نبود که بلندش کنه ! 
الهی مامانی فدات شه (چقد دلم براش تنگید)
. پله که می دید دیگه هیچ چیز جلودارش نبود عین یه موش تند تند از اونا بالا میرفت ! مامانی ایشالا پله های ترقی رو هم همیجوری طی کنی ... خلاصه بچم کلی ذوقید ... برا اولین بار هم پیتزا خورد . ولی مامانی لازمه بگم این چیزا زیاد خوب نیستند ها 
شما باید غذا بخوری ، باشه ؟! 
سلام
مامان من توی وبلاگ « نی نی به به » عضو شده و دستور آشپزی غذاهایی رو که برای من درست می کنه رو توی اون وبلاگ هم می زاره تا بقیه نی نی ها هام بخورن و حالشو ببرن ! 
مامانی من هر شب (بعضی موقعا هم صبح زود ) مواد غذای منو توی قابلمم (که خیلی هم خوشگله سفید هم هست گل بنفش هم داره) آماده می کنه و فرداش مامان بزرگم غذام مو می پزه . بعدش هم با قاشق دنبالم می افتن که بلکه من التفاتی کنم و غذا بخورم . هر چند مامانم از این طرز غذا دادن به بچه بدش میاد و میگه که بچه اینطوری لوس می شه ولی چاره ای نداره ... 
همش هم میگه : « اه غذا خوردنش هم به باباش رفته .. بد ادا ! آخه هر چی گذاشتن جلوت ، مث بچه آدم بخور دیگه » . بی چاره مامانم اینقد حرص غذا خوردن منو میخوره ! شبهایی که فرداش قرار بریم درمانگاه و قد و وزنمون رو بسنجن ، مامانم تا صبح خواب ترازو می بینه 
یه عالمه هم منو پیش دکترهای متخصص برده ولی اونا هم تو کار من موندن ،
خدا رو شکر هیچیم نیست فقط دوست ندارم وزن بگیرم ! مامان بزرگم میگه عیب نداره این دخمل از الان میخواد خوش هیکل و ظریف مریف باشه ! مامان هم میگه : نمی خوام تپل مپل باشه فقط رو مغزش و قدش تاثیر نذاره 
خدایش زندگی مامانم رو عجیب تحت تاثیر قرار دادم ها بزرگترین آرزوش اینه که وزن من رو نمودار بره ! چه آرزوهای سطح پائینی ! مامان بیکار ، زندگیتو بکن حالشو ببره !
کی میگه من غذا خور نیستم ! عاشق خوردن نون خالیم :
بعدش هم اینجوری با آدم رفتار می کنن (در حد یک پودر رخت شویی یا تو صندوق عقب ) بعد میگن چرا غذا نمیخوره ، وزن نمیگیره :
صبای عزیزم با اجازت می خوام بعضی وقتا از حریم وبلاگت برای درج پستهایی با موضوعات متفاوت به خصوص در مورد بچه ها ، استفاده کنم! امروز تصمیم گرفتم به جای عکس تو عکس چند تا نی نی خوشگل دیگه رو بذارم ، نی نی هایی که مامان هم ندارند چه برسه به وبلاگ ! امیدوارم این اجازه رو به من بدی چون همون قد که تو، تو زندگی من مهم هستی ، اونا هم باید باشن، ما آدم بزرگا در قبال همه ی شما کوچولوها مسئولیم. باشه عزیزم ؟!
تا وقتی مادر نشده بودم از دیدن این عکسها فقط دلگیر و ناراحت میشدم ، اما حالا .... یه بغضی ته گلوم برا همیشه خونه گرفت. به امید روزی که تمام بچه ها در سایه پر مهر یک خانواده بزرگ بشن ...
به قول پگاه عزیز : دلم از این همه تنهایی دل میگیرد ....
نگاه معصومانه ات را قاب می گیرم، در پس آن لبخند، که به من شور و نشاط زندگی می بخشد.
امروز روز توست … تولدت مبارک.
صبای عزیزم آن چه هستی هدیه خداوند به توست و آن چه می شوی هدیه تو به خداوند.
تو بهاری بشکوف ، آسمان را به زمین مهمان کن ............ تولدت مبارک 
