نه بهاران از توست
از تو میگیرد وام، هر بهار اینهمه زیبایی را
« بی گمان در سرای دل کائنات ، بودنت را با بسم عشق شروع کردند ، که روزگار هم مست
و غزلخوان آمدنت را به جشن نشسته »